Kandalata

From Pinterest

Baza na yabe su ba,
Su waɗannan da suka sace mini kuriciyata.

Baza na je gun su ba,
Su dai masu sace mini dukiyata.

Baza na kula su ba,
Su waɗancan masu zaluntata.

Duk da hakan ba zai hana ni faɗa ba,
Kan yadda suke gudanar da ƙasata.

A yau babu walwala ta zahiri,
Ta tunanin ma babu ita.

Babu sukunin yin barci,
Babu sukunin yin mata.

Abinci ya wahala,
Magidanta sai dai su kwatanta.

Ga su can a ofis,
Suna can suna ribatata.

Suyi ado da ƙawa,
A ce ga Kapasiti suna bazata.

Ƙwalwar su a doɗe,
Ba Arabin, Bokon ma da ƙyar a ka sha ta.

Ba su san komai ba a harkar mulki 
sai dai nuna Bajinta—

Wajen zalunci kan marasa galihu,
Ga ƙasa nan sun ƙi su gyarata.

Komai na ƙasar ya lalace,
Mu kaɗai ya rage su lalata!

Mutum da rigar sa da a cike,
Yau shi ke yawo a cikinta.

A yau ƙiriniya babu ita,
Yara sun dena ta-ta-ta.

Daga sun taso,
Sai dai a jibga masu shirgi dan suje ƙolanta.

Makarantu sun rufeta,
Mallamai duk sun jigata.

Masana'antunmu ma na gida,
Duk an bi an gurgunta.

Dan talaka ba shi ba shinkafa,
Sai dai tsabar da zai iya kwatanta.

Iyaye sai zulumi,
Ƴaƴaye kuwa sai dai su ƙarata.

Dan Babu ma gonar,
Da za su je su nomata.

Idan sun tafi ma,
Babu tabbacin zasu iya komai ma a kanta—

Sai sun biya haraji,
Ko kuwa a ƙonata.

Ƴan bindiga daɗi,
Na cin kariyar su batare da sun babbakata.

Manyan mu na yawo,
Da tsaro domin su tsereta.

Fyaɗe, ƙwace, kisa,
Sun addabi ƙasata.

Har na tuna da wata yarinya,
A can saman tsauni, Kandalata.

Ta kan shigo cikin Gari duk sati 
domin ta sai da furarta.

Da shi ta ke ƙoƙarin,
Ciyar da ahalinta.

Bom ɗin wajen mauludi,
Ya kashe mahaifinta, ya raunata uwarta.

A kullum da ka kalleta,
Sai ka ji zuciyarka ta raunata.

Na tuna da yadda,
Su ƴan iskan suka ishe ta.

Suka kama uwarta,
Ita ma kandala suka kamota.

Suka afka mata—
A gaban uwarta.

Babu ƙwalla ko guda,
Idan ka kalli idaniyarta.

Akwai zulumi da tsana,
A can cikin zuciyarta—

Sun kwanta ruf,
Ita ma hakanta.

Kandalata dake zuwa gaɗa,
Ƴar yarinya ƙarama dake wasanta.

Yau babu ita,
Sai dai ƙoƙonta.

Ta shige cikinta,
Ta yi ruf, ta rufe abinta.

Kandalata da ke son ta zama likita,
Yau da wuya ma kaga fitarta.

Mahaifiyarta ma wacce ta ke gani,
Ta haɗiyi zuciya ta barta.

Yau ƙasar ta da ta ke kishi,
Ta yarda aka hainceta.

Babu wanda ya zo agajinta,
Babu ma mai kallon ta.

Ita kaɗanta,
ke ta dakon kayanta;

Ƙunar rai da,
Azabar zuciyarta.

Ta kan kalli rana,
Da yamma daga tagarta.

Ta kan kwatanta
rayuwarta da ranarta.

Sai dai ita ba ta zuwa ko'ina,
Daga ɗaki sai gadonta.

Ilimi babu shi,
Aikin ma ba ta.

Kandalata ba ta,
Ta ɓace ɓat a duniyarta.

Wannan yarinyar da na sani,
A kullum tana cikin murmushinta.

Yau a halin da take,
Babu ita babu murmushinta.

Ga su can a ofis,
Suna ta harkokinsu babu ita—

A zancen su, da kalaman bakinsu,
Ba sa ko furtata.

Al'ummarmu sun mance da ita,
Kowa ma yayi kamar babu ita.

Kandalata ta rufe ƙofar rayuwarta,
Ta tsani alummarta.

Wani lokacin har tsanar,
Na gangarowa ƙuncinta.

Ta hanyar hawaye,
Da ke zirya a saman fuskarta.

Ta kan tunano rayuwarta—
Ta baya da raunin zuciyarta.

Ta kan tuna da raɗadin da ke,
Binne a birnin zuciyarta—

A duk sakan da minti,
Dake motsi a rayuwarta.

O ni Kandalata!
Labarin ki akwai zafi ƙwarai na hankalta.

Ba ke kaɗai ba ce,
Akwai dubbunai waɗanda aka raunata.

A gaɓɓai, a zuciyoyi da ma ruhikansu,
Wasu ma duka a lokaci ɗaya kamar ke dai Kandalata.

Ki yafe Mani—
Ni ma na kuskaranta.

Na yi shiru kan ki,
Tamkar ba ke ba ce zuciyata.

Shi ya sa yau nai azamar,
Magana kan ki da fatan ki jiye ta.

A ce mutum da ƙasarsa da gidansa,
A samu mutanen da suka haketa?

Mutum da ƙasarsa,
Ba shi da ƴancin ya je gonarsa domin ya nometa?

Mutum ba zai iya shagali ba,
Sai a ce an kuskaranta?

Mutum ba zai iya tafiya cikin kwanciyar hankali ba
Ba tare da zulumi da tsoro sun shiga sun fita?

Mutum ba zai iya faɗar gaskiya ba,
Sai a turo masa da mahukunta?

Mahukuntan da ya kamata su kiyaye doka,
Sune a yau da su ake lalatata?

Sarakunan mu kamar ba su,
Masu maganar ma sun dainata.

A yau mu ne kuwa taron tsintsiya a barbaje,
Da alamar, da jam'iyar ma ya nuna ta.

Kan mu a rabe kullum da safe,

Sai magana ba ma ma kiran sunanta.

Wai yaushe ne za mu duba,

Sannan muyi nazari mu hankalta.

Makiyanmu mun sansu,
Ɓerayen ofis ake shelanta.

Su ne masu wawure asusu,
Su wawure komai har ma su ƙonata.

Su yi bidiri da ƴaƴayen su,
Mu kuwa muna azabta.

Su watsa mana ƴar tsaba,
Mu biye masu suyi ta ɓeranta.

Muna bin su da sowa,
Su kuwa suyi ta ƙara wa kansu wadata.

A yau babu asibiti mai inganci,
Masu ciki kullum na azabta.

Babu hanyar titi,
Akwai garuruwan da ba a iya ƙetarata.

Babu makarantu,
Ƴaƴayanmu turancin ma ba sa iya ta.

Rayuwar mu kullum cikin ƙunci da ƙaskanci,
Saboda ƴaniska ƙalilan da ke ribata.

Mutane mu hankalta,
Ku tuna fa da Kandalata!

03/05/25